Ҳамчун як гурӯҳи мустақили табибон, мо фикр мекунем, ки дастгирии ҷомеае, ки ба он тааллуқ дорем, муҳим аст. Дар тӯли солҳо, мо ин корро тавассути ихтиёрӣ ба ҳайси кормандон ва табибон, инчунин пешниҳоди дастгирии молиявӣ ба якчанд созмонҳои маҳаллӣ, минтақавӣ ва миллӣ анҷом додем ва мо ният надорем, ки ба зудӣ қатъ шавем.

Агар шумо як созмони маҳаллӣ дошта бошед, ки ба он дилгарм ҳастед, лутфан шарм надоред ба мо маълумот фиристед. Иштироки фаъолона дар ҷомеа як рукни асосии рисолати Ассотсиатсияҳои Табибон аст ва мо ифтихор дорем, ки дархости шуморо баррасӣ кунем.